Στην πρώτη περίπτωση, η συνέχεια είναι υπόθεση της ιατρικής. Ο ασθενής ή πολυτραυματίας, βρίσκεται στα χέρια ιατρών και θεραπόντων. Το μόνον σίγουρο είναι ότι αυτοί θα κάνουν το αδύνατον δυνατόν, ώστε να σώσουν έναν άνθρωπο, μια ζωή. Δεν φείδονται κόπων προκειμένου να επιτελέσουν το λειτούργημα για το οποίον έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη. Βέβαια, μεγάλο ρόλο στην ανάνηψη και επαναφορά σε συνθήκες ζωής, παίζει και η τεράστια ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας . Όμως εφαρμογές επιστήμης χωρίς ανθρωπιά δεν λέει τίποτα. Το συμπέρασμα, κατ’ εμέ, είναι ο παράγων άνθρωπος, ο ευαίσθητος, συνειδητοποιημένος ιατρός.
Πάμε τώρα στην δεύτερη περίπτωση. Ηχητικά είναι το ίδιο πράγμα, αλλά η απόσταση που κάνει την διαφορά είναι έτη φωτός. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, που με διαφορετικά σημεία εκκίνησης και βέβαια διαφορετικές αντιλήψεις κατεύθυνσης, συγκροτούν μια οργάνωση συγκέντρωσης, με μορφή πολιτικού γκέτο, υποψηφίων θυμάτων, για τον πλήρη έλεγχο αυτών και την αποκομιδή κερδών.
Ευφάνταστοι και ιδιοτελείς όπως και άκρως φιλόδοξοι, επομένως επικίνδυνοι άνθρωποι, καταστρώνουν σχέδια επιβολής στους πολίτες, γνωρίζοντας λίαν επακριβώς τις ανησυχίες και αγωνίες της πολιτικής μάζας. Άριστοι τεχνίτες του λόγου, κοινώς δημαγωγοί, με κορώνες και ανθρωπιστικά συνθήματα, εμφανίζονται στο προσκήνιο της πολιτικής (παρασκήνιο ;;;) προσφέροντας αφειδώς στους στερημένους πολίτες όσα επιθυμούν και αναμένουν στην ζωή τους. Η παραποίηση εννοιών, η άκρατη παροχολογία, η τέχνη του ψεύδους, η προσωπική ανάδειξη σε ηγέτες και επομένως η αναγκαστική αποδοχή από τους πολίτες ότι είναι αναγκαίοι, συνιστούν αυτό το έκτρωμα που ονομάζεται κόμμα.
Ένας εχέφρων πολίτης που όμως είναι γνώστης της Ελληνικής γλώσσας, αν ανατρέξει στην ετυμολογία, πράγμα πανεύκολο, θα συνειδητοποιήσει την τρομακτική σημασία αυτής της λέξης. Δυστυχώς, φίλοι μου, δια των πολιτικών κομμάτων συντελείται το εγκληματικό σχέδιο της διάσπασης της κοινωνικής συνοχής, ευαισθησίας και ομοψυχίας. Κατακερματίζεται κάθε ιδέα αδελφοσύνης, αλληλεγγύης και οπωσδήποτε της ανέλιξης σε επίπεδα που θέτουν τον άνθρωπο στην κορυφή της δημιουργίας.
Ένα κόμμα συγκεντρώνει κάτω από το έμβλημα του, υπό μορφήν κοπαδιού, ανθρώπινες μάζες, που κατατρέχονται και υποφέρουν από διάφορες πραγματικές αιτίες, αλλά το χειρότερο είναι οι πλασματικές και ανύπαρκτες, που παρατίθενται ως ο μέγιστος κίνδυνος και εχθρός.
Η πολιτική ζωή του τόπου θα εξυγιανθεί όταν ο πολίτης εννοήσει το μέγεθος της απάτης και επομένως διαφύγει από τον πολιτικό λήθαργο και το πολιτικό κώμα. Και αν θεωρήσουμε ότι όσα προανέφερα είναι γενικής παραδοχής και αποδοχής, τότε πρέπει να αποφασίσουμε υπεύθυνα την πορεία μας για τα προσεχώς.
Και η συνέχεια είναι μια και μοναδική. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
Εδώ στον πολιτικό αυτόν φορέα, δεν ξεχωρίζεις, δεν είσαι αντίπαλος με τον γείτονα σου. Εδώ είμαστε ενωμένοι, είμαστε το ένα, η ολότητα. Αυτό που φοβούνται και τρέμουν οι εχθροί του ανθρώπου.
Ο πολίτης γίνεται οπλίτης και με την γνώση που πλέον αποκτά, αποφασίζει για την δίκαιη διαχείριση της ζωής του και την συνέχεια της ύπαρξης του Έθνους.
Χρήστος Κράγιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου